vefaydı adı
adı vefa
istanbulun bir semtiydi
bozasıyla ünlü
vefa efendiydi
efendi vefa
ağlama
yeryüzünün gülleri bitmeden geleceğim
sura üflenmeden
güneş doğmadan
sana söz vermeden
geleceğim
evet aşk
her zaman mutlu etmez
birilerinin belli bükülür
başkalarının yükünü taşıığı için
adı aşıktır
adı aşktır oysa
tuzağına düşürme beni
yanık kokan
yalan bir yalnızlığın..
yan yan bakan
gecenin karanlığına bırakma
bırak şüphelerin ve köhne acıların süzülsün gitsin avuçlarından
verecek kuru bir canları vardı verdiler hakka
ama onlar kullanıldılar
önce dahil edildiler bir ırka
insan olduklarını unutsunlar istediler
bir çoğu inanırdı hakka..
biçoğunuda inanmaktan vaz geçirdiler..
eski bir çerçeveydi
ama yakışmıyor demişti babam
tamam dedim ben değiştiririm
bir resim çıktı arkasından
ne işi vardı dedim
eski bi resim
Mutlu değilmiş
Hisedemiyormuş yaşadığını
Hissetmek için yaşadığını
Aslında bende varım demek için
Kesmiş beline kadar saçlarını
Ama kimse duymamış sessiz çığlıklarını
Nasıl olacak
Bilmiyorum sonrası...
Sonrası varmı ki
Düşüneceğim.
Dönüp dolaşıp,
Yine sende duruyorum...
Gama küstüm..
Şimdi sen beni
Gamla barıştırmak mı istiyorsun..
Etme..
Gama küstüm
Gerek ağlat, gerek güldür, gerek yaşat gerek öldür.
ruhum son nefeste olsada,
yüreğim kafeste olsada,
acı aheste olsada,
lutfunda hoş kahrında hoş..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!