Şair Kıza 1 Şiiri - Hikmet Nazlı

Kız ben sana şair, sen bana şair;
Karşılıklı yazar, sevda dokurduk.
Kâh edebî, kâh ebedî vesair;
Sabahlara kadar şiir okurduk.

“Sağlam dörtlüklere imza attığım
Zamanlar olmuştu” derdin, bilirim.
Esininden besin alıp, tattığım;
Bana ne ilhamlar verdin, bilirim.

Hecede ustaydın, yergide mâhir,
Belâgatın sağlam, sohbetin hoştu.
Şimdi muhannetin sergide zâhir;
Desene yüreğin nankördü, boştu.

“Bağlılık destanı” yazmıştın güyâ;
Ölümsüzdü sevgin, saygın sürekli.
Aşk, sana tozpembe, sevdalar rüyâ;
Ey vefâsız zalim, sahte yürekli.

Gönül köyüm almış, şehir etmiştin;
Yalancıktan gülen gözü bilmezdim.
Hatırlarsın belki, şair etmiştin;
Esaslı şiiri, sözü bilmezdim.

Sırtımdan yediğim hançer çiftedir;
Sille tiryâkisi ömrüm alışık.
Bu sözlerim yeni “mutlu” çiftedir;
Saf duygular sizin için bulaşık.

Gidişinden sonra sitem üstüne
Yazmadık ne imge ne hece kaldı.
Artık bahsedersin yeni “dostuna”
Sövmedik ne gündüz ne gece kaldı.

Hikmetî’yim daha yeni başladım;
Özümde kin yoktur amma bu başka!
Şairsin sen kızım, sanma taşladım;
Yerginin kuralı yetmez bu aşka,
…Sövgünün kralı yetmez bu aşka…

20.02.2012