Şair Kimdir. Şiiri - İsmet Anik

Şair dermansız derde müpteladır.
Şaire huzurlu günler beladır
İşine gelmeyene; ukaladır.
Fırtınalara dayanandır Şair.

Zaman gelir; ağlayanları döver,
Zaman gelir; ağlamayana söver.
Kimselerin sevmediğini sever
Serseri ateşte yanandır Şair.

Sözü sevilir, kendi bilinmez
Nakşolur yüreğe izi silinmez
Asırlar geçer sırrına erilmez,
Şiirin altında kalandır Şair.

Çiçek açmadan balına banandır
Acıları parmak parmak tadandır.
Bir tebessüme bir ömür kanandır
Kara gözlerden çağlayandır Şair.

Yağmura hasret çölde,kar bekleyen
Yolcuya hasret yolda, yar bekleyen,
Sevdiği yardan ahuzar bekleyen
Sevmeyeni seven insandır Şair.

İçten içe mecnun, dıştan masumdur.
Kendine ışık veremeyen mumdur
Şairin içi huzurdan mahrumdur
Huzurdan sonraki, hüsrandır Şair.

Başka kim celladına aşık olur,
Kim ferahı yar ateşinde bulur
O insanki kelamında kaybolur
Dünya içinde bir Dünyadır Şair.

Şaire göre sevdada cenk vardır,
Beyaz da bile onlarca renk vardır.
Yandığı ateşlerde ahenk vardır,
Ateşi yürekten alandır Şair.

Sevdasını bazen masum çiçekte,
Bazen sönmüş külde, bazen ateşte,
Onunla birlikte Ay'da Güneş'te
Kendi kendini arayandır Şair.

Türkülerin, şarkıların sözüdür
Her kıt'ası bir hayatın özüdür,
Ağlasa da yarin gülen yüzüdür,
Yaşı içinde kanayandır Şair.

Anlayana sözü özünden söyler
Hicivlere boğar, taşı söz eyler
Yazılmaz! uğrunda ölünen şeyler
Derdi içine saklayandır Şair.

Yorgun düşürür ümitsiz sevdalar
Hiç bilinmeyenli denkleme dalar,
Düşman olmuştur vefasız aynalar
Kendi haline ağlayandır Şair.