Doldu gözlerim kırıştı alnım
Kalabalıklar ortasında tek kaldım
İçim öyle acıdı yandım da yandım
Farketmez ha ağlamadım ha da ağladım
ne acıdır unutulmak, zavallıdır unutulanlar
unutulmak üzerinedir birçok şarkılar
unutulmamak icindir bütün çabalar
insan ölürken bile unutmayın beni diye çabalar
oysa insanlar çok unutkanlar
unutur hekes, boşadır çabalar
Ne kadar da sıkıcı bir gün
Sanki yaşama zorunlu sürgün
İstesende istemesende birgün
Mutlu olamazsın hergün
Ne kadar da sıkıcı bir gün
Sanki yaşama zorunlu sürgün
İstesende istemesende birgün
Mutlu olamazsın hergün
Gelmek istedim sana hep koşarak
Daracık yolları bütün gücümle aşarak
Sakince ama deli gibi coşarak
Gelmeden san yok bana dur durak
Hadi al beni kollarına sar sıcacık
Diz kelimeleri belki anlamlı belkide değil
Sırala düşünceleri belki boş belki de değil
Bırak kendini istersen sevilme ister de sevil
İşte bu benim... belki de ben değil
Saatler sanki yapışmış zemine
İlerlemiyor ne saat ne dakika ne de saniye
Düşün... Düşünde bak bakalım geriye
Nasılda hızlı gidiyor ömür ileriye
aldım kalemimi elime nasılsa
Bıraksam kelimeleri yol alsa
Sessiz çığlıklarım sence duyulsa
Bütün mutsuzluklar bitip tok olsa
İnsanım ben de binlerce duyguarımla
Bir iki üç dört dörtlük
Elinde kalem gözünde gözlük
O da şair olmuş... Hödük!
Oturup hep beraber güldük
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!