Kavram yüklü zamanlara aitti
Sesi çıkmayan;
Yüzü belli belirsiz çocukluğum!
Hiç üzülmeden gelip geçen
Kısır döngülerin matematiğiydi;
Kimyasıydı aşk;
Vaktim yok.
Sadece birkaç satır yazıp gideceğim.
Bir dostu kaybettim;
Hükümsüzdür.
Ne bir bütün olduk;
Vaşington tadında;
Ne dilim dilim ayrıldık...
Kabuklarının içinden
Etrafa dökerek yediğimiz
Portakaldı aşk;
Gece yarılanmış;
Çırılçıplak
Ve gözüken kısımları
Utandırıyor onu şimdi
Bir rahatlama duraksaması bu
Bu derin nefes alışlar;
Kıyamet değildi bu şüphesiz;
Herkes sağdı; salimdi akşam vakitlerinde;
Yaşamaksa nefes almak;
Herkes günde onbinlerce kez yaşıyordu;
Hayal kurmaksa yaşamak;
Ölüm burada başlıyordu işte;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!