Şair İsyanları Şiiri - Ulvi Koçu

güzel kağıt!
canım kağıt!
annem gibi severim seni
yokluğumu sayıyorum bu gece
şahidimsin bilirim
ne güzel dostsun öyle
ne vefalı sevgili!

güzelim kağıt!
can kağıt!
öyle yorgun,
öyle yalnızımki,
bunalım mevsimlerini
yağmalayıp yitiyorum
sessizce susup,
yorumsuz dinliyorum hayatı
hayat ilerliyor
ben sussamda ilerliyor...

zihnimde bağımsız düşünceler
salıverilmiş hikayeler
yazdıkça tükenmişim
köhne duvarlarda kalmışım
sözsüz kalıp ayrılmaksa şehirden,
şehre diyecek cümleler bitmişse;
aynalarım çalmış derin yüzlerimi
gülüşlerim eskici kalıntısı
asılıyım, asılıyım tepelerde
ayaklarım derin boşluklar suçlusu
gece, ay, sessizlik
başımda ıslık çalan bir kadın
eski Kürt ağıtları
ölmeliyim, evet ölmeliyim
toprakların en kirlisine gömülmeliyim...

ey kağıt!
dost kağıt!
sahipsiz büyürüm sürgün kentlerde
sabah soğukları göğsümde
büyüdükçe hapis yatar yüreğim
büyüdükçe müebbetim
kapkara akşamların,
zehir gecelerindeyim...