Şair'im Şiiri - Talip Yiğit

Şair’im niye şaşkınsın
Niye durgun
Boş bakışların niye kör kuyulara
Sende bilmiyorsun değimli?
Dibindemisin kuyunun
Başındamı yoksa
Susma! Ne olursun anlat
Anlat hislerini
Üskünlüğün kime
Kökünemi hücre çekirdeğinin
Yar gördüğün nefretinemi

Şaiir’im
Hep yolculuklardasın bir yerden bir yere
Yolda yürürken
Simit yerken
Soğuktan üşürken
Düşünürken nefretini

Hep dilinde sözlerin
Kavga ederken
Küfür ederken
Severken birini yalnız başına

Şaiir’im
Hep parlıyor gözlerin
Karanlıklara bakarken bile
Hep heyecanlı
Bazen dalgın olsada
Düşsende dipsiz kuyulara
Yinede parlıyor

Şaiir’im
Hep kıskanırsın kuşları
Uçmaktan başka mahareti olmayan bu mahlükatı
Kıskanırsın kanatlarını
Özgürlüğünü
Sevdasını,mavilere dalışlarını
Süzülüşünü özgürce
Hesabını vermeden kayboluşlarını

Şaiir’im
Bilirsin’ki kuşlar uçmaz
Bulutların barutlardan yaratıldığı göküzünde
Bilirsin
Kanla sulanan topraklara konmadığını
Bilirsin
Kuşların olduğu yerde özgürlük vardır
Umut vardr
Yarın vardır
Mavi vardır en koyusundan

Şaiir’im
Bu sebeptendir
Senin yolculukların
Sevdalanman
Uçamayışlarındandır
Hülyaların bu yüzdendir
Kavuşamayışlarındandır
Kaleminin kanında isim bulmaları
Hayatın resmini çizmen bu yüzdendir
Kuşları sevmen
Yolculukların
Sevdaların
Uçamayışlarındandır

Şaiir’im
Sen yürü bombaların üstüne
Olmasada kanatların
Dumanına, sisine sen yürü
Sözün sapan olsun bir çocuk elinde
Kalemin siper bir yığın çeliğe
Duruşun kalkan yağmur demire

Sen şaiir’im sen var olmaya bak
Var ol’ki özgür olsun kuşlar

Şaiir’im
Şahidim
Binlerce kez vurulup düştüğüne
Görürüm seni meydanlarda
Savunmasız yatarken
Silahlar kusarken
Kana bularken seni
Görürüm ve bilirim
Bilirim
Hülyalarındandır bu yaşayışların
Acıların
Hülyalarındandır

Şaiir’im
Bir kuş olmasanda
Konamazsanda nefretine
Bulutsun sen
Kuşların kıskandığı
Her zaman mavilerde olan
Geçtiği yerlerin resmini çizensin sen
Kabuslarla uyanan çocukların
Düşlerini anlatan
Bir bulut
Düş yağmuru olan
Çamura yağansın sen….