İnsan yalnızlıkta anlar şarkıların hüznünü
Her şeyi sorgular
Gülen insanları, şakırdayan suları
Bazen neşeli bir kuş ötüşü bile
Manasız gelebilir
Yalnızlıkta insan
Geminin uzn direğinde bir ışık yanıyordu
Yalnız ve sessiz
Ne paylaşmıştı insanlar bu direğin şahitliğinde
Ketum ve sadık direk
Bulamadın benim gibi
Sığınacak bir mendirek
Yalnız bir adam
Sahilin sesine vermiş kendini
Anlatacak biri yok ki derdini
Çok sevmiş belli vefasız birini
Hep kurup durur sevgilinin hayalini
Uzatsa tutacak hiç bırakmayacak elini
Ürkek bir yürek
Yalnız bir ağaca sığındı
Azılı köpekler yine gelir miydi?
Bilinmez hayat bu, ne tehlikeler getirir
Sığınacak bir ağaç bulmalı
Sulamalı büyütmeli
Gözlerim ufuklarda bekledim
Uzaklardan gelmeni
Geldin...
Gözlerimde sevinçten buğularla
Hay hay, başım üstüne, buyur ettim
Geç kalmıştın ama
Bir çingene çocuğu
Kara mı kara
Hüzün dolu çizgili yüzü
Ama güleç mi güleç
O kara yüzde masmavi gözler
Işıldıyor dünyaya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!