Gece;
Sonsuz bir ışık,
Siyah bir ışık…
Gece;
Hiç susmayan rüyalar,
Karanlığı yırtan sesler…
Gözlerin;
Ölümsüzlük gibi bir şey kana kana içtiğim
Ve ayazda sarıldığım yürek yangınım.
Gözlerin;
Çaresizce savrulduğum çöllerinde
Bir vahaya ulaşmak gibi bir şey.
Unutmak kolay değil;
Harcanan emekleri silip atmak,
Bir ömrü bir aşka adamak,
Tutup saçlarından güneşi çekip atmak,
Sevda üzerine yazılanları yırtıp yakmak,
Kolay değil…
Ömrüm;
bir sarmaşık misali uzayan
ve oradan oraya dolanan,
ta ki gövdem kuruyana kadar…
Umudum;
hiç incitmedi, sadece istedi:
Gözlerini özlüyorum sevgilim;
Kahve gözlerine dalıp gitmeyi
Gözlerini özlüyorum sevgilim;
Kahve gözlerinde eriyip bitmeyi
Gözlerini özlüyorum sevgilim;
Kahve gözlerinde doğup gelişmeyi,
Ellerim arar seni,
Arar çaresiz ve sensiz.
Gözlerim ağlar seni,
Seni ağlar
Yaşsız ve fersiz.
Kulaklarım duymak ister seni,
Bir gece seni düşünmek İstanbul
Bin aşkı yaşamak derinliğinde,
Bir sabah seninle doğmak İstanbul
Bin martı olup savrulmak mavi göğünde,
Bir sabah kokunla uyanmak İstanbul
Bin meltem olup tatlı tatlı esmek her köşende,
Gecenin yalnızlığında yürürüm
Sabahı beklemez gözlerim
Umudunu yitirmiştir çünkü yüreğim…
Ne gözlerini sığdırabilirim bu âleme
Ne de yüreğimdeki sevdayı…
Gözlerin fermanıdır ömrümün
Ömrüm ise esiridir gözlerinin.
Senle durdu dünya ve zaman
Senle başladı yalnızlık ve isyan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!