Şair gülermi ki acaba kendini yaşamayı unutmuşken
Göz yaşını bal kaymak bilen birisi tuz ile çatlarken
Dudağı vuslat hayalinde sevgiliye özlem duyarken
Şair ne bilsin gülmeyi göz yaşlarını sel diye akıtırken
İçi başkadır şairin gülmez ki kalbi gülsede yüzü
Tanırım Nesimi'yi herdaim kan ağlar hayalde gözü
Mecnun tanıyadamı Leyla'yı feryat eder ağlar özü
Ne bilsin şair severken hayalde aşkı gülermi gözü
Kayıt Tarihi : 1.6.2006 13:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yılmaz Öztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/06/01/sair-gulermi.jpg)
Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Mendilime dökülür dizeler, karşımda durur,
Anlamayan yüreklere belki tercüman olur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Mendilimde mısralarım, lekeli durur,
Gurbet acısı insanı kalbinden vurur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Gözyaşlarım akar iken mürekkeb olur,
Fakirin çektiği çile, karşımda durur,
Kurumuş hayallerinde, gerçeği bulur.
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Yetim kalan yavrularla, öksüz olan çocuklara,
Açlık çeken insanlarla,terkedilen hayvanlara,
Şu güzelim ormanlarla, yakılan o doğada,
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
Terörün kalleşliğine, düşmanların nefretine,
Çekilecek pişmanlığın hayattaki külfetine,
Köşelerde unutulan yaşlılara hürmetine,
Unutma ki şairler kalemiyle ağlarlar.
TÜM YORUMLAR (2)