Bana derler bozgun oğlan Karalı,
Yüreğini pas bürümüş yaralı,
Ben ne kadar acı dilden aralı.
Gene derler yaktın eli yan oğlan,
Ne Karalı ben anamdan Hanoğlan.
Böbürlenme insan, deme benim ben,
İnan ki karındır seni sen eden.
Yetenek, irade, azim bu senden,
Şan şöhret, makama karındır neden.
Karıdır insanı yücelten, tutan,
Gitti hürmet, gitti adap, arsız bir dünya kaldı,
Bitti kazanç, gelmez gelir, kârsız bir dünya kaldı.
Çok güzel devlet imiş ittifaklar devleti,
Bir köşeye çekilip de bulmuş idim halveti,
Molla olmuş milletimden toplar idim serveti.
Hasetçinin kalbi olsun çat karı,
Halen tezdir, uzan biraz yat karı.
Sokak -sokak gez gıybetin sat karı,
Yüreğinde kalmasın boşalt karı,
Arar olduk geçmiş güzel anları,
Borç verip istemeyen insanları.
Ay gidi o yardım sever eskiler,
Nekesler cömert kökünü kestiler,
Hak, hakikat deyip coşup, estiler.
Millet şair dedi bağrına bastı,
Sen nankör kalemin milleti sarstı,
Gözüm artık şair sözünden tırstı.
Ya iyi ya kötü azim değil mi?
Kötüde olsalar bizim değil mi?
Ay maşallah bu ne bitmeyen yalan,
Yakar yıkar ama tütmeyen yalan,
Yalan iter bu hiç itmeyen yalan.
At yalanı dilden dile dolansın,
Yalan artı yalan eşit yalansın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!