Yastığa başımı koyduğum zaman
doldurup heybeme acıları
dalarım dehliz karanlıklara
geçerek yalnızlığın sokağından
Ne peşimden gelen bir can yoldaşım
ne yolumu gözleyen birileri var.
Bu mevsim'de gelmedinya
kırıldım
Kantüter aşkımın ezgileri
Tek dal güldüm
ele düştüm yoruldum
Mevsimden mevsime
ey sen Elazığ'lı güzel
ufak pencerenin kıyısında
hayainle beraber
gurubu seyrederken
içimde ölüyor keder
sanki
Kapıya gelen misafire hörmet bizde
Muhabbetle karşılar selamla göndeririz
Yaradanın hediyesi şu küçük evde
Bekleşen misafire hörmetide bilmeyiz
Gilal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!