Geriye dönüp bakmadan
İzini sürdüm ölümün hep ardım sıra,
Sararmış bıyığıma emanet ettim cıgarayı.
Solmuş bir akşam üstünün son mahsulüydü bu,
Azrail beklemenin bilmem kaçıncı anı...
İnadına yaşayan,
Hüzne müptela bir adam vardı.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
