Şair Gibi Ölmelisin Şiiri - Oya Dirikcan

Eyüp’ün sabrıyla
Dağların suskunluğunu
Giyindim…
İlmeklere aldım sevdayı
Dantel dantel
Bir ipek örtü gibi işledim
Ve
Usulca örttüm üstünü geçmişin
Sana öyle geldim…

Kim açtı ipek örtüsünü dünün
İlmekleri kim çözdü
Kim çıkardı üzerimden
Sabrın
Ve suskunluğun hırkasını…

Şimdi
İçi boş sevdalara dayadığında başını
Eziliyor mu kalbin
Ellerin büyüyor mu gözlerinde
Ya da
Küfrediyor musun dudaklarına…

Durma hadi
Bir bir kopar yapraklarını
Yazdığın ağıtların…

Her keder az sana
Her sevda fazla
Eğer maviysen
Özenmeyecektin mercanın kırmızısına…

Ay ışığında parlat şişeleri
Ama naralarını yutarken gece
Güldürme kendine
Sokak kedilerini
Sahte yakarışlarını düğümle boğazında
Ilıık ılık
Akıt içine…

Ve şimdi
Ölmek istiyorum diyorsun ya…

Ölmek istiyorsan
Boş şişeleri yok edip başucundan
Başını usulca koymalısın yastığa…

Ya da kimseden habersiz
Salmalısın kendini yollara
Ayak izlerini bırakmadan arkanda...

Bence iyisi mi
Öleceksen
Koyup cebine son şiirini
Alıp başını gitmelisin
Ve
Bir şair gibi ölmelisin…