düşünüyorum binlerce sen geçiyor aklımdan
yitirdiğim koca bir ömür yolunda
şimdi yanımda birtek resmin
valizimin en dip köşesinde nereye gitsem götürüyorum onu
bazen fırlatıp atıyorum savuruyorum rüzgara
senin gibi degil o bırakıp gitmiyor beni
biliyormusun yagmurlar yagdı bugün şehre
karardı bulutlar çöktü bagrıma koca bir acı
yoklugun matemi bu olsa gerek
uzun uzun baktım karanlık uzaklara
ne olmuştu sana ne haldeydin kimbir
severdin rüzgarları yagmurlarda kaybolmayı
Keşke diyorum ah keşke
Zaman akıp geçmiş sanki umutlar tükenmiş
Papatyalar ektim saksılara,
Hergün sana bakar gibi bakıyorum onlara
Dertleştim dün uzun uzun bana gönderdigin resminle
Uçurum dolmuş yollar sanki
ne zaman uzaklara takılsa gözlerim
bil ki seni arar buz tutmuş yüreğim
ne zaman takılsa gözlerim ufuklara
acımasız gidişin gelir aklıma
zaman gece yarısı sihir bozuldu sevgilim
birdaha sevmez ezik yüregim
Bugün anladım birdaha yalnızlığımı
Rüzgar gibi titreyen bedenimdeki yükünü
Bugün anladım yumruk kadar yüreğime sığdırdıgım aşkı
Ne kadar yazık ne kadarda zalimmişim
Senki mutlulugun koynunda kıvranırken
Ben denizlerde boguldum kederden
buz tutmuş kalbimin mevsimidir karakış
savrulur dört biryana kartaneleri
sokak lambasının loş ışıkları sarar hayalini
saklar seni örter üstünü kartaneleri
ben her kış böyleyim
buzlu donuk gözlerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!