Şair Geceleri Şiiri - Kemal Karapıçak 2

ŞAİR GECELERİ

Ne kadar da aydınlıktır bir bilseniz
Gecenin karanlığı.
Karanlığın aydınlığı şair geceleri...
Görürüz kalp gözümüzle
Beynimizin bizden sakladıklarını .
Bulmacalar çözülür ,
Bilmeceler cevap bulur.
Şiir, en hisli elbiselerini giyer ,
Sürünür en baştan çıkarıcı kokularını
Sürükler bizi ardından.
Gitmesen olmaz.

Kelimeler gizlice
Dizilir hece hece
Kimi kalın, kimi ince
Bazen kayıverir yıldız misali
Avuçlarından mısralar...
Arar, bulamazsın
Gök derin, dibi yok yerin.

Dalarız karanlığın gam bahçelerine.
Demet demet toplarız.
Hüzün çiçeklerini.
Aldırmadan kanayan ellerimize...
Yollamak için yâre
Günün ilk ışıklarında.
Sonra utanırızda
Kalır elimizde kurur çiçekler.
Ağlar yürek, ürkek ürkek
Damarları titreyerek .
Ağlar erkekçesine.
Sevgilinin sesine,
Bir solukluk nefesine

Hasret ağır,
Yollar sağır,
Bağır çağır...
Kimse duymaz seni.
Kaymış kalbin ekseni.
Gömer çığlıkları içine.
Şakağında boncuk boncuk ter,
Yıldızlar yuvasına döner, gece biter.

Netice:
Gece bitince
Kelimeler hece hece,
Boy sırasına geçince
Büyük küçük harfler
Teker teker gusleder.
Dizeler arınır kirden
Yârin yanağına şiirden
Bir bûse kondururuzda
Düşer elden kalem
Biter elem.

Daha çok şey var yazacak
Geceye dair.
Vesair vesair...
Anlayın artık
Yorgundur şair.

Kemal Karapıçak