Dün, yolda, yere düşmüş bir gül gördüm,
Eve götürüp su verdim, gül bana gülümsedi,
“Teşekkür ederim.” dedi, “nasıl olur? ” diye düşündüm,
Meğer o gül, aşkımızın simgesiymiş.
Dün gece, rüyamda bir melek gördüm,
Şu an yürüyorum Beyoğlunda,
Bakarken o kocaman vitrinli mağazalara,
Ve önünde mendil satmaya çalışan çocuklara,
Aklımda yine sen varsın, bugün İstanbulda.
Şu an uçuyorum sanki Üsküdarda,
Kahvemi yudumlarken aklıma geldi de,
Bir şiir yazsam, dört beyitlik.
Konusu farklı olmalı, aklım ne aşkta ne de meşkte,
Peki ya türü ne olmalı; lirik, epik, didaktik?
Ne güzel uyuyorsun sevgilim,
Bugün seni uyandırmak istemedim,
Ama sen de şunu bil ki sevgilim,
Eğer yarın hiç gelmezse,
Bil ki ben seni hep sevdim.
Aşkın yeniden alevlendi kalbimde,
Şiirlerim sığmaz oldu artık bu dizelere,
Kaçamam ki aşkından, benim bir parçam hep sende,
Issız çölde su arayan bir mecnun gibi,
Mecburum ben sana, hayat kaynağım gözlerinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!