insan özler mi yanındayken dostunu gönülden
bir gülümseme yeter bana kopan onun gönlünden
hiçbirşey tutmaz onun yerini
yalnız o parlatır ışığı sönmüş gözlerimi
bir tarifi var mı bilmem ama
canımı istese vermeye hazırım uğruna
yağmur çığlık çığlığa düşerken yollara
sokaklarda kalan ayak izlerini de götürdü yanında
birde seni hatırlatan yıldızları
yağmurlar da senin gibi birgün terk edip gidecek
ama bir farkla onlar geri gelecek
sen ise asla
Bir gün yolda yürürken aniden aklına düşeceğim
O an özleyeceksin belki beni
Ve merak edeceksin halimi
Ama bilmeyeceksin sana olan sevgimi nasıl yendiğimi
Önce senden kalan sevgileri avuç avuç dağıttığımı
Sonra süresiz seferlere çıkıp
Bugün arındırdım ruhumu
Ellerimle teslim edip seni ona
Kalbime angaryalar koydum
Diyemedim onu mutlu et diye
Ama umut ettim
Sonra oturup sabaha kadar ağladım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!