çığrından caydım cezbeden gözlerinin
meğer güzelmiş yüzün...
artık sağa, sola yazıp,
sağ olduğunu gömmek doğru değil
sollayıp sabit içlenen yürek ağrılarını,
ve hiç yoktanmış bir ilk yardım müjdecisini
bir yazara sattıran..
bazılarımız çok iyi bilir bu çaresizliğin
sanki geçecekmiş gibi tüketmesini..
kül olur, külün soğuğuna nazır,
birikmiş masal kadar anlatılanı dinleyen
imladır,
külünce, küller birikiyor içimde
külleşmek kadar edebi hatadır usulünce..
ve bu kül mevzuunun üstüne gitmek...
edeb mi? , ebed mi? demek yerine
.........................ben sana külüm demem,
.........................külün ömrü -Yaz! olur,
dahası....yazmayı bırak
atarım kalemi elimden......
Kayıt Tarihi : 14.11.2006 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!