sitem etti bu şehir gideceğini duyunca
kol kola gezdiğimiz karanlık ağladı
içimden çığ koptu sen olmayınca
el ele gezdiğimiz yollar ağladı
vurdu kıyıya mavi göl son dalgasını
dalda kalan son yaprak savrularak düştü
bir uçurum kenarındayım
aklımdan son kez geçiyorsun belkide
yaşadığımız şeyleri düşünüyorum son kez
gecenin karanlığında durmuşum
uçurumdan şehre bakıyorum
gece karanlık,sessiz,sensiz şehre bakıyorum
bir zamanki yaşayamıyorum
koskoca bir sessizlik artık bana kalan
denizlerim suskun
bulutlarım günden yoksun
sonbaharda ölmek varmış be yüreğim
artık benimde yapraklarım solgun
bu akşam bom boş caddelerinde
aradım durdum seni bu şehrin
sokak lambaları bir de ben
hafiften yağan yağmurdan
ıslandıkça ıslanıyoruz
yokluğun olanca bir hüzün
saklamam yüreğimdeki sevdayı
haykırırım gökyüzüne,haykırırım ki
sevdama şahit olsun bulut ve rüzgar
rüzgar tutsan sevdamın bir ucundan
essin hoyratça çiçek bahçelerinin üstünden
ve bulutlar hüzünlensin
rüzgarların sert esişini
kocaman kocaman ağaçların bile boyun eğişini
bilirmisin
kocaman kocaman dalgalarla boğuşmayı
ve yine de sağ kalmayı
bilirmisin
çekip gitti bir yaz daha
bitti deli aşkların yaşandığı yakan mevsim
şimdi sonbahar
daha çok yağmur,daha deli rüzgarlar ve daga çok ayrılık var bu mevsimde
sarı yapraklar dökülmüş taş kaldırımların üzerine
bir deli rüzgar eserde alır götürür onu çok uzaklara
her sevda bir masaldır yaşayana
bakarsın unutulur zamanla
zamanla yarışırcasına
öpüşür mevsiminde rüzgarla
bense kelime aramam aşktan fazla
aşktan fazla yaşayamam uykusuzlukla
sesimi bıraktım sana
sevdamı ve sevgimi
aşkımı bıraktım
sesimi duydunmu demeyeceğim
o ses küf bağlasın anılar mahzenimde
kelimeleri çürüsün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!