Ozan değilim türkülere sevdalıyım ben
Anadolu bozkırlarında seven bir yiğidin,
Göğe yüklesen sitemiyim ben.
Belki mızrabımdır bir sazı inleten
Belki dilenciyimdir türkü dilenen
Ama ozan değilim türkülere hükmedemem ben
Saza vuran ellerin kahrında hasretim ben
Gönül telinde sahibini arayan nefesim ben
Dillerin sustuğu yerde haykıran sesim ben
Ozan değilim ama türkü söyleye bilirim ben
Şair değilim şiirlere kanmış bir çocuğum ben.
Şair değilim şiirlere susamış bir şairin oğluyum ben.
Şair değilim sevda şiirlerinin en sonuncusuyum ben...
Oyun oynayan çocuklar gibi
Bende sözcüklerle oynuyorum kalemimle
Kalemim duygularımın tek efendisi
Kelimelerden kırlangıç yapıyorum mavi gökyüzüne
Sayfalarım mavi gökyüzü gibi
Özgürce uçuyorum uçurumlara kırlangıçlar gibi
Şiirlerin büyüsünden öldü kırlangıçların hepsi
Şairler ölmez yaşar bir sevgiliye okundukça şiirleri
Aslında bu çocuk şairin ta kendisidir,
Ve sonra çocuk büyür oyunlar oynamaz hiç
İşte Benimde şairliğim buraya kadar…
29/06/2009
MEKSEN KILINÇ
Kayıt Tarihi : 29.6.2009 15:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)