Şair Değilim Şiiri - Döndü Dülger

Şair Değilim....
Şair değilim, karalıyorum öylesine.
Duygu yükünden sıyrılıyorum sessizce,
Öznesi yüklemi karışmış devrik cümleler dökülse de,
Bir bir akıtıyorum içimin zehrini saatlerce,
Yüreğime sağır yâre, veryansın ediyorum kan ter içinde.
Alacaklı olduğum saadetin zararını.
Kesiyorum sayfalara dize dize.

Şair değilim,bazen çocukluğuma dönüyor.
Küçük bir kız çocuğunu resmediyorum.
Kayıp çocukluğun acısını çıkarıyorum serbestçe.
Bazen ağlıyorum bağıra bağıra,
Yutkunduğum günlere nispet edercesine.
Bazen de bir kelebek oluyor,
Konuyorum gül goncalarına, renk renk lale yapraklarna,
Kuruyan dallarımın inadına.
Mekik dokuyorum, kalemle kağıt arasında.

Şair değilim, kaderin cilvesini iyi biliyorum.
Sineye bağlanan taşın acısını ziyadesiyle tanıyorum.
Değeri bilinmemiş, kaderine terkedilmiş,
Feryatları kimse duymasa da ben duyuyorum.
Toprak yerine, içine gömülmüş kadınların,
Kanayan yaralarını karalıyorum kalemim yettiğince,
Sessizliğin çığlıklarını haykırıyorum naçizane.

Şair değilim, acemiyim bu konuda.
Hele bir acı var ki, orada nutkum tutuluyor.
Orada imkansızlığa mahkûm sevdalar,
Kalemle savaşıyor adeta.
Ne yazsam eksik, ne söylesem hep yarım kalıyor.
Orda tıkanıyor mısralar, orda ruhum kınından çekiliyor.
Kelimeler yetersiz, yüklemler bir türlü vuslatla buluşmuyor.

Şair değilim eksiğim bi hayli.
Satırlara devrediyorum, derdin hamallığını.
Gönlün matemini dokuyorum nakış nakış.
Hüznün pelerinini örtüyorum yazılara.
Lâl kesilip sustuğum hayatın karşısında.
Esiyor, gürlüyorum arslan edasında.
Ha unutmadan hatırlatayım,
Şair değilim, duyguları mahpus,
Takati tükenmiş bir meczubum aslında...
Döndü DLGR 🦋