Şair Dediğin Şiiri - Necip Zeybek

Adildir,
Yürektir, dildir,
Şair dediğin.
Nadir gelir dünyaya,
Biraz absürt, hatta delidir,
Ama kulu kölesidir sevdiğinin.

Geniş ve derin,
Bir havzaya akan su gibidir,
Şair dediğin.
Görünse de duru, saf ve sakin,
Akar, kaynar biteviye için için,
Ve bilinmez ne zaman taşar ve niçin!

Dili sivri,
Dişi keskin,
Rende gibidir şair dediğin.
Ölçer, biçer, doğrar, un ufak eder,
Lakin insan için,insanlık için!

Gökyüzü gibidir engin,
Şair dediğin.
Esenliktir gülümsemesi,
Esintisi serinlik.
Kararmasın sakın,
Gök gürlemesi olur öfkesi,
Nefreti sel,
Ve tipidir kini...
İşin kötüsü kendi bile bilmez ne zaman yağar,
Ne zaman eser, gürler!
Ve gören olmamıştır sakin halini,
Çünkü ya ağlar ya güler şair dediğin.