Şair Dadaş Şiirleri - Şair Şair Dadaş

Dünya nedir, bol sofrada boş çanak...
İnsan o ki, lüks sarayda bir ahmak....
Zafer şu ki, ahireti kazanmak....
Yaşam şu ki, yaşama yaşam katmak...

İnsanlıktan kalmamış ahirete haber,
Hayat mı kalmış, bu cenkte muzaffer...

Çağ denilmiş, yaşanılan hep haram,
Saflıktan ejnebiliğedir selam...

Çalınır davul zurna, oynanır hançer barı,
Eriyipte dökülür, palandökenin karı,
Yürekleri inletir, can dadaşın efkarı,
Alemde metholunur yiğitlerin vakarı,

Ejderde eser rüzgar, inletir tüm ovayı,

Dağ eteğindeki kırmızı karanfil
Özgürce meltemler soluyordu...
Birgün ansızın kopardı bir elin parmakları,
Saksılara ayırdılar özünü, birer, birer...
Tutsaklığına yandı asil karanfil,
Damarlarından kan istediler...

Tut, tut ellerimi gardaşım...
Ayrılık şeytanları peşimizde...
Fitne tuzakları kurmuşlar,
Düşman olalım diye...
Asılsız sözler uydurmuşlar...
Zıtlaştırmak istiyorlar bizi,

Gözümde yaşlar ile geldim kapına,
Sığındım sultanım aşk otağına,
Besmeleyle girdim, vuslat bağına,
Tut elimden, düşmeyeyim şirk batağına,
Düşmeyeyim insi-şeytanların ağına,
Bindir beni Rabbe giden, dost Burağına,

Gözlerim ıssızlığında dolanır oldu yokluğunun,
Kilometrelerce uzağımda lakin kanımdasın........
Ne zaman nazil oldu bu İlahi kanun,
Ruhum sana tutsak ve sen yanı başımdasın.........
Ellerimi uzatsam ellerine, ellerimde yoksun,
Oysa karanlıklarla ağladığımda, gözyaşımdasın.......

Sen ıssız sokakların, yorgun delikanlısı,
Yüreğinde yüce sevdan, öylesine gezersin...
Kapkara sevdaların, meçhul eli kanlısı,
Sen azraile dost olmuş, ölümden de betersin...

Sorgusuz adımların, hangi davayı güder,

Çocuktum, destanlarında yoğruldum...
Şehidim, toprağım, ebedi yurdum...
Sana uzanacak eller, uzanmadan kırılsın,
Dadaşlık yüreğinde meşaleler yakılsın...
Uğruna can feda, canlar feda,
Evlat bile denilmez, sensiz olan evlada...

Yokluğun başucumda, kollarım sensiz....
dünyam kapkaranlık, zamanım densiz...
gözlerimde nem var cennet gözlüm...
gözlerim benden habersiz....
Ağlıyor gecelerim....
ve paramparça yüreğim....