Koskoca bir hiçim sanki
Hiçbir şey düşünemiyorum ve hiçbir şeyim
Ve bilincim
Sessiz ve içten yanardağlar misali
Ölmeyi bekliyor.
Geceler ve gündüzler geçiyor önümden!
Yalnızlığına bürünmüş insanları görebiliyorum
Ve tanıyabiliyorum istemeden onları
Vücut hareketlerinden, yürüyüş biçimlerinden,
ayakkabılarından ve gözlerinden
Kaç yalnızlıkta boğuldular kimbilir
Anlaşılamamanın verdiği acıyla
Biraz önce...
Bir yıldız kayarken
Ve bir kedi
Dışarıda sebepsiz yürürken
Ve reçine kemanına dokunurken
Durdum
Yaklaşık 50 yıllık bir evin
ahsap döşemesine bakarken buldum kendimi
Ve bir düş kadar baygın ve anlamsız.
Sonra dişarıya çıkıp bütün cadde boyunca yürüdüm
Ve gülen yüzlere dikkat ettim
Ve ilk otobüse binip denizi ve martıları düşündüm.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!