Şair Çetin Şiirleri - Şair Şair Çetin

Her Doğan bir can geleceğini bilmeden, yarınlarını bilmeden gözlerini açar.
İlk bakış, ilk gülüş, İlk kelime, İlk adım, Yıllar geçtikçe Hayatı dahada bir başka gözlerle izler ve öğrenir. Yıllar öylesine çabuk geçerki bazen zamanı durdurmak istersiniz ama durduramazsınız. Ve işte o an gelmiştir son nefes. İşte yolun sonu ve dönüşü olmayan bir yolculuğun başlangıcı.
Hayatımda ilk kez bu gün korktum, evet hayatımda ilk kez bu gün korktum çünkü içimde dolaşan bu illetin neden beni seçtiğini bilmiyordum. Halbuki daha yaşanacak çok hayallerim vardı. Ama ben Sınırları belirlenmiş bir hayatı yamak zorundaydım. İlk kez İçimdeki bu illeti doktorumun bana söylediğindeki tebessümümü düşündüm. Sevinmiştim belkide yeniden doğmuşcasına sevinmiştim içimden. Doktora teşekkür ederken yüzündeki hayret verici ifade beni mutlu etmişti. Akşam eve geldiğimde eşim sordu? Eee ne dedi doktor? bende sanki normal bir durummuş gibi Akciğerlerde kist var 6 ay sonra tekrar kontrolüm var fakat kanser olma olasılığı yüksek dediğimde tepkisi beni şaşırtmamıştı. Boş ver sen i....e benzersin ne kanseri cevabını almıştım. Aslında beni şaşırtmamıştı bu cevap. Son 6 yılda okadar çok şey yaşamıştımki ve o kadar yanlız kalmıştımki bu beni hiç ama hiç şaşırtmamıştı. 96 yılında akciğerleimden ilk su alındığında doktor biraz endişeliydi ve aradan 6 yıl geçtiği halde ben ne verilen ilaçları kullanmış nede söylenenleri yerine getirmiştim. Aslında benim için bir nevi kurtuluştu bu hayattan. Sevgisizlik ve büyükçe bir kalabalığın ortasında tek başına yapa yanlız kalmanın verdiği umutsuzluktan kurtulmanın bir yolu. Bir zamanlar bende umutlar besleyerek çıktığım bu yolda artık sona doğru ağır adımlarla ilerlerken şimdi birden içimi bir korku kapladı ve korkmaya başladım. İlk kez evet ilk kez ölümden ve ölmekten korktum bu gün. Son kontrol için gittiğim dokrtorum yüzüme bakarak sert bir dille! olmuyo bak, bu şekilde ir sonuvca varamayız. ne verdiğim ilaçları tam kullanıyosun v-nede tedaviye uyuyosun. Bu şekilde nereye kadar gidilir bimiyorum.
Evet bende bilmiyorum nereya kadar gidecek ama birgün bu hayatın biteceğini ve bununda sayılı olduğunu biliyorum artık. Biliyorum ama ilk kez içimde bir korku var ve ben bu korkuyu nasıl yenebileceğimi bilmiyorum. Göğsümde başlayan ince sızılar her geçen gün biraz daha artmaya başladıkça, içimdeki korkularda artmaya başladı.
Hastalığımı ilk öğrendiğim gün başladım şiir yazmaya, belli ir düzen veya kafiye aramadım sadece o an hissettiklerimi yazdım. Başkaları okumasın diyede kendime özel bir diz üstü aldım ve tüm şiirlerimi bu pc de topladım. bir süre önce bu sitede kayıtlı tüm şiirlerimi sildim. Çünkü sadece bana ait olmalarını istedim. Uzun zamandır giriş yapmadığım bu siteye, site üyelerine, ve site yöneticilerin benimle paylaştıkları birçok şiir ve yazılarından dolayı teşekkür ediyorum.
Beni dinlediğiniz, eleştirilerinizle bana yön verdiğiniz için herkese teşekkür ediyorum. Hoşçakalın ve sevgiyle kalın.