yalnız bir yürek benimkisi durmadan ağlayan
sevgiliyi gördümü çılgınca çağlayan
dokunsan ah işitmeden usul usul kanayan
ve sen istanbul artık sevilen değil nefret edilen..
berkmail
sokaklara sensizliğin suskunluğu çökmüştü
ışıklar sönmüş güneş soğuktan üşümüştü
kaldırım taşları ayaklara küsmüştü
artık çok geç salgın aşk yayılmıştı.
böyle mi olacaktı ilk buluşmamız,
adı güzel kendi güzel şehir
özlemin bitmesimiydi bu yoksa başlaması mı
sımsıkı kucakladığın yorgun bedenim ile,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!