Sen bizim dağları bilmezsin gülüm,
Hele boz dumanlar çekilsin de gör.
Her haftası bayram, her günü düğün,
Hele yaylalara çıkılsın da gör.
/
İşte bu boz duman içinde, takvimler; 7 Nisan 1932’yi gösterdiğinde, Kahramanmaraş İli Elbistan İlçesi Celâ Köyü’nde, üve üve diye bir ses düşer şiir dünyasına.
İşte bu ses Abdurrahim Karakoç’a aittir, annesi Fadim’e Hanım, babası Ümmet efendi, Ümmet Efendi’nin de şiir yazdığını biliyoruz.
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta