Aşkımı yazmak istesem,
Dünyaya sığdıramam.
Çünkü ben seni minnacık seviyorum.
İstanbul kadar minnacık,
Dünya kadar, güneş kadar,
Çok duygular biriktirdim senden sonra,
Çok şiirlerle ağladım, ağlattım.
Çok destanlarda kahraman oldum.
Çok sevdim sen gideli,
Çok duygular farkettim.
Öyle bir sev ki beni,
Ay, güneşten önce doğsun.
Öyle bir sev ki beni,
Güneş doğduğu yerden batsın.
Öyle bir sev ki beni,
Bir anlık ayrılıkta kıyametler kopsun.
Her gece hayalin gözümün önünde tütüyor,
Ya diyorum, kendime,
'Bırak artık bu sevdayı',
Ya da uğruna ölünecekse,
Öl artık sabrım kalmadı...
Günlerden bir gün,
Bir hüzün vurursa yüreğine,
Aniden gözlerin dolarsa,
Bir suçluluk duygusuna kapılırsan,
Ve ola ki beni hatırlarsan,
İşte o gün seni affettim...
Bir yanık türkü oldun bazen içimden gelen,
Bazen de çığlıklar halinde boğazıma düğümlendin.
Çok sevdin bazen beni, benden çok,
Bazen de nefret ettin belki,
Benim edemediğim kadar.
Bazen gecemi aydınlattın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!