Şair Arkadaş’a Şiiri - Nurol Banabak

“Olmaz ki, kimse kimseyi sevemez
Ama hiç kimse.”

telgrafındı teller eskiden
şimdi beyinler telde
taşır vurur bizi birbirimize
ben seni hoş bulurum

hoş bulurum dizelerini hüzünlerini
korkularını kavgalarını hoş bulurum
öfkelerini kıskançlıklarını falan
öykün benzer öyküme hoş bulurum

yıl böyle iki bin beş sayarken
bir sanalda sallanmakmış ikimizin kaderi
Hoca Nasrettin’e “keçiboynuzu ikram etmişler;
-bir gram bal için, bir çeki odunu çiğneyemem! , demiş”
biz çiğner dururuz ikimiz
ben seni hoş bulurum

kimi “popüler şair”dir kerametinden
ne nasıl hikmetse
şiirin ilmine varmıştır belki de
veya vahiy almaktadır
şerbetlidir veya
veya hükümette adamı vardır
ben seni

en çok “antoloji almıştır” öbürü
tümünü almıştır da sana bana kalmamıştır bi’şey
“günün şairi”dir
“top yüz”dür ya da ne bileyim
topluk uymaz ki sana
ben seni hoş bulurum

yani sen ağzınla kuş tutsan
hoş bulanın kırk fırın ekmek yese
olsa olsa ikimizde göbekleniriz
hadi yine iyisin iyisin
sana av eti bana kuru ekmek
ben seni hoş bulurum

köyde hasret yolda hasret gurbette
işte tatilde hasret
yare hasret söze hasret
sana şiir dize hasret şairim
gam yeme
“Varsın seni ömrünce azabın kolu sarsın,
Şair sen üzüldükçe ve öldükçe yaşarsın! ”