karanlığın taa içinde tam ortasında
bir otel odasında öptüm
mavi dudaklarını
soluğum tıkandı ve anladım ki
sensizlik ölüm kadar yakındı
ve hiç gitmeyen yolcularım oldu benim
benden başka her yolu bilen
oysa ben bir tek senin ayak izlerini evlat edindim
daha yürümeyi öğrenmeden
boş çay bardaklarına
deniz dolusu umutlar yükleyecek kadar
şair adamlardık
sığ kadınlarda harcandık
ve bizi toplamaya çalışan diğer kadınlarıda
biz harcadık..
Kayıt Tarihi : 8.10.2019 12:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
KADİR BERAT..
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Beğeniyle okudum.
Emeğine yüreğine sağlık üstadım.
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (15)