Şair Adamın Yalnızlığı Şiiri - Seçkin D ...

Aydınlanmaz sokakların dar köşelerinde
Elinde eskime bir kağıtla baslar her seye
Körelmiş bir kalem ve silgi nitelığindeki eli,
Kalbinin kapılarını açtı,sözcüklerin eri.
-Dil neden konuşsun gönül konuşurken-
Yazıyor,ama kim okuyor ki onu
Kendi bedenini rahatlatıyor işte.

Beklenen damlalar da ardalanıyor,
İlham yağmurları altında ıslanan bir şair
Ve onun hayalıyle olusan bir şiir...
İlk cümlesi 'Yare Elveda'...

Gözlerinin nuru sözcükler
Yüreğinin aynası oluyor şu dakikada
İçinde haykıran sözcükler,elin belini kırıyor.
Elvedaların verdigi gözyası
Yagmurla kaldırımları ıslatıyor,
Aşka kin duyan sulu gözlerin ardından
Havada hüzün kokusu yükseliyor.

Şair adam aşkı yüreginde yaşar
Elvedaya dayanmaz kalbi
Âmâdır artık dünyası,bedeni sogur
Hissetmez kendini,susturur dilini,
Yüreğidir,kaleme yansıyan sevgilisi.