Şair Şiiri - İsmail Karakurt

Kuytularda ışıldayan bir endişeyim ben
Yüreğimi serdim zamanın titreşen aralıklarına
Orda... uçuşuyor dünya.

Mevsimlerime dil veriyor baharın fecri
Mevsimlerime, mesellerime, bülbüllerime

Bu tabiatın ritmi, bu ateş böceği ve bu otlar
Hayatın yırtılan sessizliği bu
Tüter lekesiz ve çiğdem gözlerde
Yaşamak çağrısı, ölmek çağrısı upuzun düşen

Tutup kendimi saklıyorum tozlanmış kağıtlarda
Bir avuç tuza, üflenen hatıralara
Ve tenhasına insanların sıcak ve sessiz
Ağulum! Kefensiz biriyim işte şiirin kıyılarında
Kara bir özlemle kaderimi öpüyor annem
Öpüyor giyinmiş yağmurlarımı, yapraklarımı, kumlarımı
Öpülen yerde s i m u r g r e s i m l e r i güneşi utandıran

Kuytularda ışıldayan bir endişeyim ben!