Şair Şiiri - Ercan Keskin

Bir defter bir de kalem:İşte bütün sermayem;
Bu dünyada,taşınır ve taşınmaz varlığım.
Eğer, şairim ve şair kalacağım dersem;
Bir de can var candan içre anda sakladığım.

Gerçeklerden bahsedelim, önce düzeltelim!
Şairim demek başka,olmak istemek başka;
Ne idiysem o'yum ,haşa! Haddimi bilirim.
Aşığım demek başka,aşka gelmek bambaşka.

Şair tanımı yapmak gerekir bencileyin.
Şair deemek: Söyleyecek sözü olan demek;
Ayırdına varmak:özünü gerçeklemenin,
Güzel olan her şeyi alabildiğine sevmek.

Ama nerde, nasıl,niçin diye sormak gerek?
Düşlerinin yettiği sonsuz bir evrendedir;
Bazen kanadı kırık bazen alıcı kuş gibi,
Yaşadığı hayatı sorgulamak içindir.

Hep büyük resme bakar; yargısız ve yorumsuz!
Onun için her şeyin saf halidir muteber,
Suya yazarcasına değil; can'a nakşeder,
Bilim ve felsefeye yakın fakat sorumsuz.

Salt güzeli savunur, estetik kaygısıyla,
Zor beğenir, mükemmele olan saygısıyla.
Varsa daha iyisini, daha güzelini,
Gayrı !yanıp tutuşur, görebilmek aşkıyla.

Sonsuz arayıştır,varı yoğu çabası,
Kendisiyledir hiç bitmeyen kavgası,
Bırakmak farz olduysa şiire veda eder,*
Gemileri yakar, toplayıp tası tarağı.

Çünkü o da bilir: gelinen yer son durak değil,
Yaklaştıkça uzaklaşan muamma gibidir.
Ne yerde ne gökte karşı konulmaz bir meyil,
Saati gelince, emanet teslim edilir.