Şair Şiiri - Fatih Güler

Yırtık pazarında saç sakal karışık
Yağmurdan güneşe gökkuşağı çakan şair
Gökyüzünden toprağa dertler sağanağını yağdırıp
Kaleminin defterine çiçek açan şair

Uzun gecenin aydınlık yolu sabahına
Şiir olur sönmeyen dokuz ışığına
Gözyaşı döker Ayyıldız altındaki Ezana
Kalbi hep Duada olan şair

İlham vermeyen elindeki kadehi kırıp
Çaresiz Türk milletine yüreği kanar
Atatürk, Osman, Alpaslan, Fatihi yazıp
Göklerde Türk Bayrağını dalgalandıran şair

Daima haksızlığın karşısında, haklının yanında
Hakkı yenilenin et kemik tırnağında
Hainliğinin iki eli can damarında
Sadece Hak Yolundan giden şair

Kim ne derse desin yazar
Yazınca gönlüne durmadan taş basar
Gönüllerin kitaplığına unutulmaz destan tasar
Mürekkebi hiçbir zaman bitmeyen şair

Yeri gelince kurşundan keskin sözü
Bazen güldür sözünün dikenli manası
Okyanustan denize akar has davası
Laf olsun diye yazmaz şair

Rüyasında yazmaya başlar şarkıyla türküyü
Aklına esince fark etmez ki
O, bu, şu, kime yazacağı
Hakkedeni över yada söver şair

Ismarlama yazı yazmak doğasına ters
Gönlünden yazınca on ikiden vurur
İyi veya kötü anlayan anlar
Yarası olan varsa gocundurur şair

Sevdası akraba, Allah, Kuran, Peygamber
Vatan, Bayrak, doğa, insan, hayvandır
Yaşamı canına kattığı anlamlı güzelliklerle
Yaşamın kuralını yaşayarak öğretendir şair

Koca çınar olmadan yaprağı dökülür
Aşk mevsimi dalındaki gülünü kurutur
Düşünce alemindeki kangren bedenini çürütür
Hayatın baharında ahrete göçer şair

Kıtaların hecesinde matematik hesabı yapar
Satırlar arasında özgürce serbest kalır
Edebiyatın özüne yepyeni heyecan katar
Şiirlerle kendisini ölümsüz kılan şair

Ağıt yakıp dağ arkası yankılanır
İsyan edip dağın dumanı alevlenir
Zehrini kusup şeytan düşmanı umutlanır
Adaleti olmayan düzene başkaldırır şair.