Şair Şiiri - Mustafa Bertan

hiçbir zaman
kutsal sayılmayacak
bir kitabın yazarıdır şair

gecelere ait
melankolik

kaç metcezir
gecenin boşluğunda
avazı

bir abadi ve bir kalem
koca bir şehrin umursamaz
ahraz kalabalında

gözlerini kapatıp
koparıp yüreğe vurulan zincirleri
efsun bozulmadan
seda verir
ahraz veya âma

ne çok nehir vardır
içimizde çağlayan
çölde yürürken vahaya çıkınca

zaman gitme zamanıdır
yalnızlıklardan
sevda diyarlarındaki
mistik aleme
gözlerini açtığında
ufuk çizgisinde
deniz mavisi

hafif bir frişkayla
uçuşur hayaller
güneş doğup batmışsa
iki ufuk arasında
pir nur
bir mum ışığı
dünyayı aydınlatmasa da

sigaranın ateşinde yanıyor
düşlerin katlettiği uykular
sabahlara açılır mehtabın kapıları
bir kez daha güneş doğduğunda

ve uyanıyor şehir
mısralarda kalıyor acılar