Şair (3) Şiiri - Canan Aytın

Yine, hangi sürtük kâfiyelerden geliyorsun,
sen şair?
Müstesna bir dilberle söndürmüşsün, belli ki feneri
Mecraların da dar gelmiş, kılı kırk yardığın tümleçlerine
Ne o, susmuşsun
Aklın takılmış, müptezel sevdaların dönemeçlerine
Bir hüznün içinde, pusmuşsun
Yazdıkların aynı kelimelerde bir tavaf
Mütemadiyen gerçeklerden muaf
Duyduğuma göre;
Berceste yüreğin, büyük bir devrim
Kalemin ise, en güzele mazhar
Ellerine bulaşmışken bir ecr-i azim
Birazda acıları yaz, azar azar

Hadi, bir hışımla aç göğsünü
Alevlerden kaçan bir kısrak gibi ,sür nefsini üzerime
Utanma, sıkılma,
Yaz hadi,
en dirayetsiz ummanlara açılmış dizelerini;
yalınayak,
hatta çıplak,
biraz yasak
Fakat, en ayıp kelimelerle donat
Çiçeği burnunda bir aşkın
Tehlikeli sularına kulaç at
Daha dün değil miydi?
Gönül kalenin burcunda ki,
O intihar eşiği
Nasıl bir kafa seninkisi
Bugün de yaz hadi !
bilinçaltı dalgalarında çatırdayan bir galeyanla
Ardına kadar aç gönlünün kapılarını, soğusun acısı bir cereyanla
Ne yazdığını bilme, kendini bilme,
Ama kalbinin güzelliğini asla silme
başla bir aşk şiirine, yeni bir hezeyanla

Yazamam ben senin gibi, çiçekli sevgi sözcüklerini
Tamamlayamam ki kelimeleri
Benim haddim değil şiir yazmak
Lisanım ruhumda, acemi bir çaylak..
Duygularım ağır yaralı ,doğruları yazmaktan sabıkalı
Kalemim, kâğıtlarda belasını arayan bir aylak
Yüreğimin anlaşılmaz dili bir nevi
Biraz akıllı, çoğu zaman deli
En aklı selim hikâyelerde
İnan ödedim ben, her bedeli

Ben susayım, biraz da sen yaz
Sen yazdıkça dönsün şu gafil avlandığım dünyanın nevri
Yak tutuştur yüreğinin kâvını
Yansın buruşturduğun kağıtlar
Kulağımı sağır etsin,
ikrarında yakıcı ağıtlar
Ya da bırak kalsın şiirler, anadan üryan
Dönsün sözlerinde geçmiş zaman
Kem gözler zaten, üzerine düşmüş bir su-i zan
Dur desem,  durdur desem yalancı sevmelerin, hoyrat sevişmelerini
Kur desem geri sayıma,
tahribat gücü yüksek kalbinin saatini
İnfilak etmeden, içinde ki nahif duygular
Hece hece ıskaladığın bir şiirin içinden
Hadi şair, kendini kaç kurtar !!

Bilmezsin sen!
Bir gecede vazgeçtim ben şair olmaktan
Ankara nın kuru ayazında
Annem gibi esirgendiğim, küflü bir binanın kokusunda
Kabuslarım uyanırdı
İçine kapanık yüreğimin, suskun avazında
Rüzgarların  keskin ıslığı bestelerdi  ziyan yanımı
Arta kalırdı sevgilerim ranzalarda, aşka yasaklandığım zamanlarda
Damla damla kirpiklerimle deniz taşıdım ben Ankara'ya
Köpürürdü Mogan gölü
Köpürürdü içimde duygular
Göğsümden  havalanırdı  çığlık çığlığa  martılar
Dokunurdu sol yanıma
İnan dokunurdu soysuzlar kanıma
Her köşe başında, şuh gülüşlü bir yosma nasıl bir kırıtış bu
...ve adamlığı uzvunda sanan engelli  p....nkler
Ne adi bir kısır döngü,
Ne adi bir sırıtış bu
Ruh yordamı, infertilite olan insanlar
Sancılı yarınlar doğurturken geceye
Hadımlanır, tüm güzel duygular

Hiç şiir yazmadım ben,
dem vurdum hep, olanca varıma
Caddelerin esrik nefesinde kaybolmadan
Düşmeden ve yalpalamadan
Düşünmeden ama saçmalamadan
Kendimi asla suçlamadan
Hani şu, bağrıma bastığım yüreği piç olanları
Ömrüme girip ben de bir hiç olanları  yazdığımda, vazgeçtim ben şair olmaktan

Hangi şiir türü uyar?
Yumruğumu sıktığım elimin ayasına
Vururken kalemimle insanların kancık mayasına
Şu kahpe hayatın dilime pelesenk olmuş hayasına
Söyle, nasıl bir şiir yazılır?
Dost sandıklarımın, nankör foyasına

Her gece, ruhlarından arınmış cesetler yürürdü üzerime
Kalplerinde birikmiş kirli kan
İftiralar yağardı üzerime
Ankara kayardı ayaklarımdan
Kayardı mevsimlerin yedi rengi
Kırılırdı içimde bir gülnihal
Namlunun ucunda gazel tufanı
Kimsesizliğime kurşunlar yağardı
Keskin bakışların zulm ettiği  boş sokaklarda

Ben eylül olurdum
Herkes bahar, herkes nisan
Herkes güzel bir gün dönümü
Sersefil yangınlarım büyürdü,  benimse şakaklarımdan
...ve ölürdü içimde, can dediğim bir insan
Kaç cenaze kaldırdım ben içimde selâlarla
Ankara nın kar beyazında
Vazgeçtim kendimden
Bu hayatta yenildim ben şair!
Anladım ki; yürümüyor bu tufanda bu seyir
İntihara meylederken şu kör talihim
Ben, öldürüldüğüm gecelere bile
Ecel süsü verecek kadar
...yenildim

Şimdi; sen de...
En netameli duygularını söküp bağrından
En emin sandığın sulara bırak
Bir gün;
kıyıya vurduğunda, sığınacak olursan bir limana
...ve hissedersen acısını, hiç tanımadığın birinin
Ya da, hakikatli bir yürek ayân olursa yüreğine,
Dilhun yalnızlığına gömüldüğünü farkedersen son şiirinin
İşte; o öldüğünü gördüğün vakit,
Artık sen de, bir ŞAİRSİN!!!

Şiir: Canan Aytın