Yola koyuldu yalnızlığın ıssız hatıralarına,
Sessizliğin çölünden koştu sahte hayallerin ışığında,
Elbet bitecekti bu hasret, ay doğunca karanlığına,
Ve şair, ekti gözyaşlarını umut kokan sayfalarına.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta