Şair Şiiri - Enver İleri

İki oda bir salon hayallerimle çekiyorum hayhuyunu yaşamın.
Garipseme beni; şairim ben…
Mardin’de bir Süryani hamalı,
Güneşte kardelen dalı,
Fırtınada balıkçı kayığıyım…

Baharı yüzünün ıslaklığında yaşar,
Çekingen çıplaklığını
Hayallerinin gergefinde bulur,
Sigara dumanı bir yaşamı,
Yağmur sonrası bir sahil akşamı tadında yazabilirim…
Dedim ya,
Düşlerim küçük; düşlediklerim sonsuz…

Şairim ben,
Yıldızlar sayabildiğim kadardır,
Dünya gidebildiğim kadar…
Hiç deli olmadım delice sevemem belki,
Ama yazabilirim bir güzelin gülüşünde baharın gelişini…
Ne olur!
Hakkımda çok şey merek etme?
Bir benzetmeler dizisidir ömrüm,
Ve yüklü bir trenin istasyonda bıraktığı kadardır özetim…
Biraz serseri,
Biraz yaramaz,
En çok da yalancıyım…
Hiç olmamış edasında yaşar,
Her zaman oluyormuş edasında yazarım…
Farklı renkte insanım,
Sınırlara mahkûm bir vatanım,
Kral-köle bir yanım yok.
Bazen bir eylemci,
Bazen bir militan,
En çok da ezber bozanım…