Şair Şiiri - Emin Zeybek

Şair bir bilinmezdir, gizem dolu hissiyat
Her bakışı damladır, duyguları bir ırmak.
Yüreği her dem ateş, buz tutsa da kâinat
Heceleri duadır, mısraları tapınak.

Benzemez hiçbir anı, başkalaşan anına
Sanki tek bir bedende binlerce siması var.
Aşk denilen sarhoşluk girdiğinde kanına
Kaleminden kâğıda sevgi ve umut yağar.

Bu yüzdendir Mecnun’un çöllerde üşümesi
Bu yüzden ki Ferhatlar dağları mesken tuttu.
Tahtı, tacı bırakıp, Mevlana görüp Şems’i
Dünyalık tüm hazları terk edip de unuttu.

Orta Asya içinden Akdeniz’e uzanan
“Bu memleket bizimdir” demişti Nazım Hikmet
Necip Fazıl Üstadın kalemi yandığı an
Karanlık bir zindandan mektup yazmıştı Mehmet.

İsterse bir dörtlükte gökyüzünü indirip
Yerle bir eder ayı, yıldızları, güneşi
Yüreği kan ağlarken gözyaşını dindirip
Bir yangın ortasında söner sevda ateşi

Kalemin hareketi ruh halini yansıtır
Yaşadığı iklimde gerçek başka, düş başka
Hislerini kâğıda dökerek satır satır
Bilinmeze yol alıp, varır hayali aşka

Zannetme şiir yalan, şairler hep sahtekâr
Kimi zaman göz görmez, sözlere inanılmaz
Belki okuyan farklı yazan çok farklı bakar
Ama şair yüreği hiçbir zaman yanılmaz.

BURSA