Şair Şiiri - Zeki Şekerci

Akşamın geç saatlerinde,
Yalnız kalmaya göreyim.
Şairliğim tutuyor.
Hemen bir kağıt, bir kalem,
Başlıyorum yazmaya.
Yalnızlığım tuttu mu,
Yanımda kim olursa olsun,
Beni alamıyor şairliğimden.
Art arda birkaç cümle,
Diziliyor beynimde.
Şair oluyorum birden bire.
Çocukluğum diyorum, işçim, emekçim.
Çektiğim eza, cefa diyorum,
Kendimi onlara kenetliyorum.
Olmuyor.
Yazamıyorum.
Dönüp dolaşıyorum,
Sana ulaşıyorum.
Senli kelimeler,
Senli cümleler.
Senli bir şiir karalıyorum.
Galiba seviyorum.
Ama sevdiğimi,
Kendime bile söyleyemiyorum.
Kıvranıyorum,
Daralıyorum.
Sen de sev, anla, yaklaş ne olur.
İnsan bu aşkla şair olmaz da ne olur.