Şair Şiiri - Niyazi Çetin

Sesine bir damla hüzün katmadan
Yaşartabiliyorsan bulutların gözünü
Ve hiç nutuk atmadan
Sürüklüyorsan dağları peşinden,
Coşturabiliyorsa denizi dizelerin
Sen, şairsin...

Politik övgülerden beslenmeye çalışma,
Sevgi, ilgi bekleme hiç kimseden;
Pamuksu duyguları sömürmeden,
Teraziye koymadan inançları
Gönüllere girebiliyorsa dizelerin
Sen, şairsin...

Yoksulluğa, ezilmişliğe karşı
Körelmeyen kılıcınsa kalemin,
Elinde yüreğin, dilinde özgürlük marşı
Umutsuzluk çölünde kavrulan suratlara
Bir gülücük kondurabilirse dizelerin
Sen, şairsin...

Baskı ve korku dağlarının karı
Erimeli sözcüklerinin ateşi ile;
Küresel ve yerel haksızlıkları
Sakınmadan, çekinmeden, özgürce
Haykırabiliyorsa dizelerin
Sen, şairsin...

Kaçırmalısın baykuşu önyargı tuzağından,
Anlayabilmelisin korkusunu yılanın;
Dağ gibi dikilmelisin önüne
Güvercinleri, martıları tutuklayanın!
Yüreğini delerse bir serçenin çığlığı,
Öksüz yavru ceylanı okşarsa dizelerin
Sen, şairsin...

Tespih böceği gibi durmasın sözcüklerin,
Her dizede karıncalar yürüsün!
Duyguların coşkunun doruğuna çıksın da
Uyak olsa da olur, olmasa da...
Yaşlandıkça tatlanan kızıl şaraplar gibi
Zamanın fıçısında demlenirse dizelerin
Sen, şairsin...

Dış kulağa çarparak yere düşmesin sesin,
İç kulaktan süzülüp yüreklere işlesin;
Hecelerin dansını kesme siren sesiyle,
Kelebekler uçuşsun yarattığın ezgide,
Somutlaşsın ruhlarda imgelerle kavramlar;
Erirken olgunlaşıp aydınlatan mum gibi
Kararan ufkumuzu açarsa dizelerin
Sen, şairsin...

04 / 09 / 2014