Satırlara Sığmayan Esrarın İzdüşümü (ı)

-Hangi tarife sığar arifler? -

Yağmur gibidir şair buğulu camlarda asılı duran
Kavrulan ekinlerin çatlayan dudaklarıdır toprakta
Mecruh yüreği hercumerç olur yedi gökte
Gök inler, yer yarılır şairin siyah gözlerinde
Gözyaşıyla ıslatır tüm kıraç toprakları şair
Şair, Vaha olur kavruk çöllerde, şerha gönüllerde
Bereket olur yeryüzüne, Anadolu sofralarında
Yunusî bir el gibi dolaşır asumanda mısralarla
Sevgi seline gark eder esrik yeryüzünü
Damlayan mürekkebin sıcaklığında

-Deli mi veli mi bu sayha? –

Sokaklar çınladı mı Mansur’un gür edasıyla
Tüm ezberler bozulur mahşeri meydanlarda
Yürek paralayan bir haykırış, bir feryat yayılır
Mansur’un ateş-bar gizemli gözlerinde
Ne bağnazlık, ne tortu kalır sokaklarda
Kahhar şehre nefti bulutlar çöker birden
Mansur’un gözleri buğulanır aynalarda
Alabora olur sarayların dev sütunları
Suskun bir kedere bürünür cümle alem
Ve bühtana sarılır zahid-i zerraklar

-Giz, gizli dehlizlerde kalmalı ey şair! -

Yıllanmış ateş gönüllerde alev alev
Ansızın ifşa eder kadim sırrı Mansur
Sükûta ram olmaz haykıran gözleri
Diz çöker Kentin zorbaları çaresizce
Cezbeye ilmek vurulur darağacında
Ene’l-Hak tufanı sarar gönülleri ansızın
Haykırır dilinde ve gönlünde biriken sırları
Son nefesinde bozar tüm ezberleri avazıyla
Canını, hak bildiği yolda verir çıldırasıya
Ve şairler şahı olur Mansur tüm şiirlerde