Kadın iyidir,
Kadın güzeldir,
Kadın güldür,
Kadın anadır,
Kadın sevgilidir,
Kadın sevgi doludur,
Ah çocukluğum,
Ne kadar sade, ne kadar basitti yaşam.
Aile:anne baba ve çocuklar değil,
Anne, baba,çocuklar büyükler ve yakınlardı.
Yer sofrasına bağdaş kurulur,
Tek tastaki yemeğe kaşık çalınırdı.
Sevginin rengi pembe,
Aşkın rengi kırmızı.
Dostluğun rengi turkuaz,
Kırgınlığın rengi mor.
Öfkenin rengi siyah,
Masumiyetin rengi beyaz.
Yine İzmir Canım İzmir
Evden çıkarken nereye gitsem diye
Kafanda bir düşünce olmaz
Bir çok seçenek önüne serilmiştir
Kemeraltına mı, sinemaya mı gitmek istersin?
Bir şeyler atıştırmak mı?
Onlar bu evrende,
Bu dünyada mutlu.
Sevdikleri yanında,
Gökyüzü masmavi,
Yeryüzü yemyeşil.
Şırıl şırıl akan dere,
Yıllar önceydi,
Güneş cayır cayır yakaı,
Rüzgarlar içine işlerdi insanın.
Yağmur çılgın gibi yağardı.
Yazlar oldukça sıcak,
Kışlar yeterince soguktu.
Resim Sergisi
Sergiler yaşamı anlatır.
İnsan tabloyu izlerken mutlu olur,
İçi coşkuyla dolar.
Gördükleri onu anlatır.
Kalem olur dostlarını,
Sevdiklerini yazar,
Silgi kullanmaz.
Anlatır yaşadıklarını
Şiirle, nesirle,
Denizlerimiz deryalar deryası
Masmavi,yemyeşil, turuncu
Mor, lacivert, pırıl pırıl
Renk cümbüşü...
Gökyüzümüz köpük yığını,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!