Elem beni keş eyledi
Alemde serkeş eyledi
Bulandığım günah kiri
Hain nefse eş eyledi.
Elemim boyumdan aşkın
İyi dinle söyleyeceklerimi
Sakın kulak ardı etme küçüğüm
Gün gelir düşersen karanlıklara
Bu nasihat ışık olur küçüğüm.
Gün gelir dostların sırtını döner
Buğulu bir cama bir kalp çizmeye çalıştım
Çizemedim.
Yıllar sonra* yeniden denedim bunu
Maalesef yine olmadı,
Yine beceremedim.
Cama bile dokunamadım hatta bu sefer
Yalnızlık;
Biraz senden biraz benden serpiştirdim içine
Ortaya çıkan bu; yalnızlık
Lazım oluyor bazen.
Nefret;
Gözlerini kapat
Arkanda bıraktığın her şeyi
Tüm harcadıklarını
Tüm biriktirdiklerini unut.
Kapat gözlerini ve boşluğu hisset
Yalnızlığımın çığlığıdır o duyduğun boğuk ses,
Gözyaşlarımın kararmaya yüz tutmuş parlaklığıdır o cılız ışık,
Ağarmamak için çaresizce çırpınan son saç telinin cılız vücududur o dokunduğun
Ve kurak bir toprağın yağmura isyanı misali
Kalemimin sensizliğe isyanıdır bu.
Doğuştan aciziz hayata karşı
Aczimiz inletmiş şu koca arşı
Yürümeyi öğrensek konuşamayız
Konuşmayı öğrensek düşünemeyiz
Düşünebilsek unutamayız
Hangi birimizin dertsiz ki başı.
Bu gece sonbahar rüzgarları esti içimde
Sonra yağmur çiseledi hafiften
Ağaçlar yapraklarını döktü içinden
Kökler suya isyan etti ilk defa
Bu gece kış oldu yüreğimde.
Gece hüzün gibi çöktü içime
Karanlık fısıldadı ayrılığı sen kokan yüreğime
Ayrılmaya bir kala kömür gözlümden
Gecenin karanlığında yüreğimi gömdüm yıldızlara.
Denizin rengi mavi değil artık; kara
Yollar bana gel dedi
Bırak bu kararsızlığı
Arkana bakmadan çek git
Yokluğun bir intikam olsun
Sana defol diyenden
Otursun içine ve bir kazma vursun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!