En değerli'ye...
Herkes arar durur,
Bir türlü varamaz yârine.
Sen gönlüme lütuf ettin,
Lütfunla daimi eyle kalbime.
Bulutsuz ay gibi, parlar didârın,
Yâd ellere gitme, yârenden dinle.
Çağırır dururum, Can-ı Gönül'den,
Sevmekten uslanmam, yârim sen diye.
Ey gönül onu hep, hep sende buldum,
Ay ve Güneş... Günde sadece birer kere doğarlar ve birer kere batarlar... Ama o? O gözlerime bir daha asla batmamak üzere bir kere doğdu... Âsumandan öyle bir vurdu ki gönlüme, birdaha silinmemek üzere kazındı oraya... Işığı asla sönmemek üzere yansımakta gözlerinden... İntizârın da bir sonu var elbet... Bu bekleyiş, bu derinden sesleniş, bu nefse direniş, bu imtihan, bu dâvâ asla söylenildiği kadar kolay değildir... Yaşamak gerek... Yaşamak için de yürek gerek... Bu ateş içimde var olduğu sürece, sevmesini bildikten sonra yara değil, Ulu Yezdân'a ulaşmak için bir sebep olacaktır bana...
Dışarda yağmur yağar,
Yüreğimin semâsında sen.
İntizârın sonudur bahar,
Nîdâma bir kulak versen.
Ne bakıştır, gönlüm şeyda,
Ben kayboldum, aklım viran.
Dar gelir bu kalp hüsnüne,
Sabret gönlüm, bitsin hicran.
Şahit olsun bütün dünya,
Dinmeyen gayz ile çağlarım,
Sakîn sükût bilmeyen nefsime.
Çoktandır iştiyak ile tutuldum,
Kalbimde parlayan gönül güzelliğine.
Umman bir yoldayım, O'na sığınırım,
Sûkutundan yüreği,
Çatlayan mecnun benim.
Sana olan ümîdim,
Dualar kadar derin.
Gözlerinden dışarı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!