Sahurda kıyı izleri Şiiri - Nuh Comba

bahar kokulu nehrin
çağlayan eteğinde dolaşıyorum
keşmekeş duyguları düğümleyerek

ne o, bir ses duydum ötelerden
donup kaldım ahraz sessizliğinde

korkutan bir ses geliyordu
nehrin derinliğinden

gözlerim, dalıyor yukarıdan gelen
çığ heybeti bulutlara
biraz telaşlı biraz gizemliydi geçişleri

içimde atmaca korkusu,
serçe titremesi, bastırırken döşüme
yüreğim gümbür gümbür vuruyor
ramazan davulu gibi dövülen gecelerime

bir duman beliriyor
karşı virane evden
kıvrım kıvrım yükseliyor semaya

bir ana var, mehtabın gizeminde
maşayı kıskandıran kavruk parmakları
közün bağrını okşuyor yokluğa inat

kırık pencerenin arkasında
zifir karanlığında titrek sancılı uykunun sesi
yorgun argın bedenin iniltisi çökmüş
sahurun son vaktine

acıya tiryaki, aile fertleri
muhanete inat, vuruyor
soğanın tam orta yerine
nasır tutmuş yumruklarını

kokmuş acı soğan cücüğünü
kuru ekmeğe sarıp
bir sahur vaktini
feyizli gecenin koynuna dolayıp

eda ediyor bir bardak su eşliğinde
rahmanın tecellisini

Nuh Comba