Ne varsa hayat adına dünya üzerinde,
Sadece hayalden sayılan varlık onlar.
Yürüyerek tükettiğin yollar bile,
Birgün sana bir emanetmiş gibi geri dönecektir.
Yaşamaya çalıştığın şu kederli dünya da,
Senden geriye sadece sahte elbiseler,
Yada sahte gerçekler kalacaktır.
Sahte gerçekler;
Çünkü yaşamaya çalıştığın hayat sahte...
Gitmesini istemeyip, 'gitme dur' dediğin sevgili bile sahte,
Ayrılık vakti geldiğinde hüzünlediğin o an bile,
Gidenin ardın boyu bakıp gözyaşı dökmen bile,
Acımasızlığın sırdaşı olan geceler bile sahte...
Dünyayı tepeden tırnağa süzdüğün o gözler,
Tebessüm ettmeye çalıştığın o yüzün,
İşkencenin omuzuna yasladığın o başın,
Büyüdükçe ömrünün kısaldığı o zaman bile sahte...
Sahte bir hayat ve sahte bir dünyanın içindeyiz hepimiz,
Gerçek olan tek şey kalbin ve onu götüreceğin,
Yeryüzünden hiçbir alıntı olmayan,
Sahtenin adı bile duyulmayan tertemiz bir bahar bahçesi...
Gerçek olan yaşamak değil,
Gerçek sadece öldükten sonra.
O zaman tüm varlıklar sahteden arınmış,
Ve gerçeğin yaşanası hayatında buluşur...
Kayıt Tarihi : 20.4.2005 18:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!