Parayı, makamı, maaşı bırak bir kenara.
Hele şu nefsini at biraz uzağına.
Ne dedin? Ne söyledin? Sen farkında mısın?
Yıktığın çamların hesabında mısın?
Ne İslam ı yamadığın bu kahpe düzen
Ne takken ne de o cübben,
Kurtaramaz seni bunu bir bilsen!
Herşeyin hesabını vereceksin Allah a
Sözde din adına giriyorsun İslam ın kanına...
Kim adına, neyi, sen; niçin söylüyorsun?
Bir de bunun adına hutbe, vaaz diyorsun...
Al aklını başına, düşün önce gerçeği;
Yık at şu putları etmesin senden seni,
Yoksa hakikatı görecek gözün,
Nefsin ise hala senin muhatabın,
Sus konuşma! İn o minberden aşağıya!
Birazcık idrak varsa sende anlarsın,
Bil ki bir daha asla konuşamazsın...!
Kayıt Tarihi : 31.10.2008 15:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
24/10/08 Cuma 12:10 Yine terk etmek zorunda kaldığım bir ''Cuma namazı''ndan sonra...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!