ne zaman yoksulluğun aklına gelse
gerilmiş bir tel gibi batıyor
üzerinde oturduğun kadife koltuk.
ne zaman sefilliğin aklına gelse
ateş oluyor yattığın ipek yatak.
çünkü sende duyuyorsun
yoldan geçen insanların acılarını,
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Duyduklarını hiç sanmıyorum insanların acılarını...
Tebrikler Ahmet Aksoy
Sevgiler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta